ଡାକେ ତାନ୍ତ୍ରିକ ମନ୍ତ୍ର ସାଧନେ ଜାଗ୍ରତ ପୁରବାସୀ !
दुर्गम गिरि दुर्ग प्राचीर जीर्ण द्वारे बैठे
कहे तान्त्रिक मंत्र साधने जाग्रत पुरवासी !
ପୃଥ୍ବୀ ବିଦାରି ବାରବାଟୀ ମଡ଼ା ଉଠ ଉଠ ଚଞ୍ଚଳ,
ଖୋରଧାର ଶତ ସରଦାର ଶିର କର ଉନ୍ନତତର !
पृथ्वी विदारि बारबाटी लाश उठो उठे चंचल
खोरधाके शत सरदार शिर करो उन्नततर !
ଉଠ କଙ୍କାଳ, ଛିଡ଼ୁ ଶୃଙ୍ଖଳ,ଜାଗ ଦୁର୍ବଳ ଆଜି,
ଉଠୁ ଗତ ଗୌରବ, ହୃତ ଗୌରବ, ମୃତ ଗୌରବ ରାଜି
उठो कंकाल छिड़ु शृखंल जाग दुर्वल आजि
उठे गत गौरव हृत गौरव मृत गौरव राजि
ମେଘାସନ ତଳ ମନ୍ଦ୍ର-ନିନାଦ ବାଜେ ଫୁଲଝର ବୁକେ
ରାଇବଣିଆର ରଣ ସଙ୍ଗୀତ ଗଞ୍ଜାମ ପଥେ ଡାକେ
मेघासन तल मन्द्र निदान बाजे फुलझर बुके
राइबणिआर रण संगीत गंजाम पथे डाके
ସିଂଭୂମ କହେ ମରଣ ଦୁଆରେ ବିଶାଖାପାଟଣା ଚାହିଁ
ସନ୍ତାନ ମୁଖେ, ଶମଶାନ ବୁକେ ପ୍ରାଣ ସଙ୍କେତ ନାହିଁ
सिँभूम कहे मरण द्वारे विशाखापाटना चाहिँ
सन्तान मुखे शमशान बुके प्राण संकेत नहीँ
ଉଠ ଦୁର୍ବଳ, ଜାଗ କଙ୍କାଳ, ଛିଡ଼ୁ ଶୃଙ୍ଖଳ ଆଜି
ଉଠୁ ଗତ ଗୌରବ, ହୃତ ଗୌରବ, ମୃତ ଗୌରବ ରାଜି
उठो दुर्वल जाग कंकाल छिड़ु शृखंल आजि
उठे गत गौरव हृत गौरव मृत गौरव राजि
ଚିର ବନ୍ଦିତା ବନ୍ଦିନୀ ମାଆ ବନ୍ଧନ ଫେଇବାରେ,
ସମ୍ବଲପୁର ସମ୍ବଳ ବୀର ଦମ୍ଭ କି ନାହିଁ ଧରେ ?
चिर वन्दिता वन्दिना माता
बन्धन खोलने के लिए
संबलपुर संबल वीर दम्ब कि उनमेँ नहीँ ?
ଗଙ୍ଗା ଧୋଇଲା ଚିକୁର ଯାହାର, କୃଷ୍ଣା ଚରଣ ତଳ
ଶମଶାନ ଆଜି ମଡ଼ାଦେଶ ଆଜି, ଏହି ସେ ଉତ୍କଳ
गंगा धोति थी चिकुर जिसकी
कृष्णा चरण तल
श्मशान आज मड़ा देश आज
यही वह उत्कल
ଜାଗ ଦୁର୍ବଳ, ଛିଡ଼ୁ ଶୃଙ୍ଖଳ, ଉଠ କଙ୍କାଳ ଆଜି
ଉଠୁ ଗତ ଗୌରବ, ହୃତ ଗୌରବ, ମୃତ ଗୌରବ ରାଜି
जाग दुर्वल टुटे शृखंल
उठो कंकाल आजि
उठे गत गौरव हृत गौरव मृत गौरव राजि
ନିଜାମ ଭୁବନେ କଳବର୍ଗର ଅର୍ଗଳ ଏଡ଼ି ଦିନେ
ଗଜପତି ବୀର ‘ବେରାର’ ଭେଦିଲା ଜୟ ଗୌରବ ଗାନେ
निजम भुवने कलवर्गोँ के अर्गल भेदि एकदिन
गजपति वीर वेरार भेदिला जय गौरव गाने
ଦୁର୍ବାର ଗଡ଼, ‘ଦେବର କୋଣ୍ଡା’ କହେ ଆଜି ସେହି କଥା
ବାରବାଟୀ ବୀର ଦେଇଥିଲା ତାର ରଣେ ଉନ୍ନତ ମଥା
दुर्वार गड़ देवर कोण्डा गाए आज वही गाथा
बारबाटी बीर दिए थे उन्नत उनके मथा
ଛିଡ଼ୁ ଶୃଙ୍ଖଳ, ଜାଗ କଙ୍କାଳ, ଉଠ ଦୁର୍ବାର ଆଜି,
ଉଠୁ ଗତ ଗୌରବ, ହୃତ ଗୌରବ, ମୃତ ଗୌରବ ରାଜି
टुटे शृखंल जागो कंकाल उठो दुर्वार आजि
उठे गत गौरव हृत गौरव मृत गौरव राजि
ଖଣ୍ଡାକୁଶଳ ଖଣ୍ଡାୟତର ଦୁର୍ବାର କରବାଳେ
ଅଜେୟ ବଙ୍ଗ-ବାହିନୀ ଶୋଇଲେ ‘ଶତଗଡ଼’ ପ୍ରାନ୍ତରେ
खण्डाकुशल खण्डायतोँ के दूर्वार करवाले
अजेय बंग वाहिनी शोएथे शतगड़ प्रान्तरे
ଗଉଡ଼ ଭୁବନ ହେଲା ପଦାନତ ମଗଧ ପାଇଲା ଲୀନ,
ପ୍ରତାପୀ ପୁଷ୍ପମିତ୍ର ହଟିଲା ଦେଇ ଉତ୍କଳେ ରଣ
गौड़ भुवन हुआ पदानत मगध सूर्य हुआ लीन
प्रतापी पुष्पमित्र हटा लढ़ कर उत्कलमे रण
ଜାଗ କଙ୍କାଳ, ଜାଗ କଙ୍କାଳ,ଜାଗ କଙ୍କାଳ ଆଜି
ଉଠୁ ଗତ ଗୌରବ, ହୃତ ଗୌରବ, ମୃତ ଗୌରବ ରାଜି
जागो कंकाल जागो कंकाल जागो कंकाल आजि
उठे गत गौरव हृत गौरव मृत गौरव राजि
କଥା କହ କଥା କହ କଙ୍କାଳ! ସେ କେତେ ଯୁଗର କଥା,
ହିମାଚଳ ତଳେ ଟେକିଥିଲା ଯେବେ ଏ ଜାତିର ବୀର ମଥା
कथा कहो कथा कहो कंकाल !
वो कितने युग कि कथा
हिमाचल निचे जब
खड़े थे ये जाति वीर उठाए अपने माथा
ବିଜୟୀ ‘ବିଜୟ ନଗର’ ମାଗିଲା ଶରଶ ଚରଣ ତଳେ,
‘ବାହାମନୀ’ ପତି ଯବନ, ଶମନ କାତରେ ଲୁଚିଲା ଘରେ
विजयी विजय नगर मागेँ थे शरण चरण तेरे
बाहामनी पति यवन
राजा छिपा या घर मे एक ही हुँकार से तेरे
ଉଠ କଙ୍କାଳ, ଉଠ ଦୁର୍ବଳ, ଛିଡ଼ୁ ଶୃଙ୍ଖଳ ଆଜି
ଉଠୁ ଗତ ଗୌରବ, ହୃତ ଗୌରବ, ମୃତ ଗୌରବ ରାଜି
उठो कंकाल उठो दूर्वल
टुटे शृखंल आजि
उठे गत गौरव हृत गौरव मृत गौरव राजि
ହାଡ଼ ପାଶୁ ଆଜି ଭାଷା ବହି ଆସୁ, ଫୁଟୁ ମଡ଼ା ମୁଖେ ହସ
ଭଗ୍ନ ଏ ଗଡ଼ ମନ୍ଦିରେ ଶୁଭୁ ଦୁନ୍ଦୁଭି ଅହର୍ନିଶ
हड्डी के पास से भाषा बह आए
लाश उष्टे फुटे हस
भग्न ए गड़ मन्दिरे सुनाई
दे फिर दुन्दुभी अहर्निश
ଶମଶାନ ଧୂଳି ଅଞ୍ଜଳି ଭରି ନିଅ ପୁରବାସୀ ଜନ;
ଲକ୍ଷ ଜୀବନ ସାକ୍ଷ୍ୟ ଦେବ ସେ ଗୌରବେ ମହୀୟାନ
श्मशान धूल अञ्जुल भर लो पुरवासी जन;
लक्ष जीवन साक्ष्य देगा वो गौरवे महीयान
ଉଠ କଙ୍କାଳ, ଭେଦି ମହାକାଳ,ଜାଗ ଦୁର୍ବଳ ଆଜି
ଉଠୁ ଗତ ଗୌରବ, ହୃତ ଗୌରବ, ମୃତ ଗୌରବ ରାଜି
उठो कंकाल भेदी महाकाल
जाग दूर्वल आजि
उठे गत गौरव हृत गौरव मृत गौरव राजि
ବେଳନାହିଁ, ବେଳ ନାହିଁ, କଙ୍କାଳ ! ଟେକ ଚଞ୍ଚଳ ମଥା
ବିଦାରି ଉପଳ ନିର୍ମଳ ତବ ପିଞ୍ଜରୁ ଉଠୁ ବ୍ୟଥା,
वक्त नहीँ वक्त नहीँ कंकाल !
उठाओ चचंल माथा
विदारि उपल निर्मल तव
पिजंरु उठे व्यथा !
ବାଜିଉଠୁ ବାରେ ମରଣ-ବିଜୟୀ ବଂଶୀ ସେ ବୁକୁତଳେ,
ଧୂର୍ଜଟି ଜଟାଜୁଟ କମ୍ପାଇ ଯୌବନ କୁତୂହଳେ
वज उठे अब मरण विजयी वंशी वही हूदयस्थले
धूर्जटि जटाजुट कम्पाइ यौवन कौतुहले
ଉଠ କଙ୍କାଳ, ଉଠ ଦୁର୍ବଳ, ଜାଗ କଙ୍କାଳ ଆଜି
ଉଠୁ ଗତ ଗୌରବ, ହୃତ ଗୌରବ, ମୃତ ଗୌରବ ରାଜି
उठो कंकाल उठो दुर्वल जागो कंकाल आजि
उठे गत गौरव हृत गौरव मृत गौरव राजि
ଉଠ କଙ୍କାଳ
– ଗୋଦାବରୀଶ ମହାପାତ୍ର
मूल रचना गोदावरीश महापात्र
कोई टिप्पणी नहीं:
एक टिप्पणी भेजें